[font=Helvetica, Arial, sans-serif]Kaybedilmişlik hiç olmadığı kadar ilgi görürken, gerçek kaybedilenlere şahit olmak çok daha zor iş. Sonrası daha da zor…[/font]
[font=Helvetica, Arial, sans-serif]Yaşayıp, uzak duran herkes Ankara’nın buhranlığından bahsederken, gerçek berduşları düşünen yok tabi. Hızlı trenlerin gelmesiyle anılardan iyice uzaklaşan garlar da, soğuk tren raylarına yanağını dayayanlar iyi bilir…[/font]
[font=Helvetica, Arial, sans-serif]Gerçek kaybedilmişlik kalbi fokurdatır… Tanrıya ve insanlara isyan etmeden acısının tadını çıkaranlar, yaşamda ve sonrasında ki olacaklara ha[/font][font=Helvetica, Arial, sans-serif]zırlardır… Daha bu dünyada ki iç huzurunu bulamamış adamların ve kadınların, duvar yazılarında insanlara ahlak ve yaşam dersi verdiğini sanması kadar gerçek her şey. Şimdi de yarın da…
Bizden sonra ki nesil, bu bir karış toprağı için insanların birbirini yediği dünyadan taşınıp, kendilerine yeni seçtikleri marsta yaşam kuracaklar. En azından bıraktığınız ne kadar kötü ve kokuşmuş anı varsa yok olup gidecek. Bu tabi ki iyi bir haber…
Şunun şurasında fikirlerinizle kirleteceğiniz ne kadar zaman kaldı ki? Çünkü zamanı kirletemezsin. Sadece sanırsın…
Zaman kirli bütün ruhların, edebi ve ebedi bir şekilde silinmesi için gerekeni yapıyor bile…
Çünkü bıraktığınız ne kadar samimiyetsiz küfür ve dostluklar varsa bir flash belleğin içinde, genç bir çocuğun çakmak cebinde olacak… Bu kadar yani…
Yaşam edebiyatı yaptığınız bu duvarlarda ki her şey, küçük bir çakmak cebinde ilgisiz şekilde dolaşacak. Olurda hala bir su değirmeni bulabilen olursa, oturup başında, durumu hakkaniyetle değerlendirebilir…[/font]
[font=Helvetica, Arial, sans-serif]Yaşayıp, uzak duran herkes Ankara’nın buhranlığından bahsederken, gerçek berduşları düşünen yok tabi. Hızlı trenlerin gelmesiyle anılardan iyice uzaklaşan garlar da, soğuk tren raylarına yanağını dayayanlar iyi bilir…[/font]
[font=Helvetica, Arial, sans-serif]Gerçek kaybedilmişlik kalbi fokurdatır… Tanrıya ve insanlara isyan etmeden acısının tadını çıkaranlar, yaşamda ve sonrasında ki olacaklara ha[/font][font=Helvetica, Arial, sans-serif]zırlardır… Daha bu dünyada ki iç huzurunu bulamamış adamların ve kadınların, duvar yazılarında insanlara ahlak ve yaşam dersi verdiğini sanması kadar gerçek her şey. Şimdi de yarın da…
Bizden sonra ki nesil, bu bir karış toprağı için insanların birbirini yediği dünyadan taşınıp, kendilerine yeni seçtikleri marsta yaşam kuracaklar. En azından bıraktığınız ne kadar kötü ve kokuşmuş anı varsa yok olup gidecek. Bu tabi ki iyi bir haber…
Şunun şurasında fikirlerinizle kirleteceğiniz ne kadar zaman kaldı ki? Çünkü zamanı kirletemezsin. Sadece sanırsın…
Zaman kirli bütün ruhların, edebi ve ebedi bir şekilde silinmesi için gerekeni yapıyor bile…
Çünkü bıraktığınız ne kadar samimiyetsiz küfür ve dostluklar varsa bir flash belleğin içinde, genç bir çocuğun çakmak cebinde olacak… Bu kadar yani…
Yaşam edebiyatı yaptığınız bu duvarlarda ki her şey, küçük bir çakmak cebinde ilgisiz şekilde dolaşacak. Olurda hala bir su değirmeni bulabilen olursa, oturup başında, durumu hakkaniyetle değerlendirebilir…[/font]
